ஐநா அறிக்கை: தொடரும் பான் கீ மூனின் தில்லு முல்லுக்கள்

A Dangerous Place என Daniel Patrick Moynihan என்னும் சமூகவியலாளரால் விமர்சிக்கப்பட்ட ஐக்கிய நாடுகள் சபை என்பது திருகுதாளங்களின் உறைவிடம்.  "Most dangerous Korean in the world" என அமெரிக்க ஊடகம் ஒன்றால் விமர்சிக்கப்பட்ட ஐநாவின் பொதுச் செயலர் பான் கீ மூன் தில்லு முல்லுக்களின் நாயகன். இலங்கையில் ஐநாவின் செயற்பாடுகளைப் பற்றி விசாரித்த உள்ளகக் குழு ஒரு அறிக்கையைச் சமர்ப்பித்துள்ளது. உலக ஊடகங்களில் இலங்கைப் பிரச்சனை தலைப்புச் செய்தியாக் இரண்டு நாட்கள் அடிபடுகிறது. மீண்டும் அது மறக்கப்படும்.

நாட்டாமை ஏற்றினார் பின் இறக்கினார்
ஐநா உள்ளக அறிக்கை முதலில் ஐநாவின் வலைத் தளத்தில் பதிவேற்றப்பட்டது. பின்னர் அதில் இருந்து நீக்கப்பட்டது. இந்தத் திருகுதாளம் ஏன்?

தீரப்பை அழித்த நாட்டாமை
128 பக்கங்கள் கொண்ட அறிக்கையில் பத்துக்கு மேற்பட்ட இடங்கள் கறுப்பு நிறத்தால் highlight செய்யப்பட்டு அழிக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணத்திற்கு ஒன்று:

ஒரு அறிக்கையை வெளிவிட்ட பின்னர் இப்படி அழிக்கப்பட்டது ஐநா வரலாற்றில் இது முதல் தடவையாக இருக்கலாம். இன்னர் சிர்ரி பிரஸ் இதை விட்டு வைக்கவில்லை. இலங்கையின் இறந்தவர்களின் எண்ணிக்கையை ஐநா ஊழியர்கள் வேண்டுமென்று வெளிவிடாமல் இருந்ததை அழித்துள்ளார்கள். ஐநா அறிக்கையில் அழிக்கப்பட்ட இன்னும் ஒரு திருகுதாளம் மிக முக்கிய மானது.

• ஐநாவின் கொள்கைக் குழுக் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்ட பலரும் இலங்கை அரச அறிக்கை அதன் அத்து மீறல்களை விசாரிக்க உகந்தது அல்ல என்றும் ஐநா இலங்கையின் அத்து மீறல்களைப் பற்றி விசாரிக்க ஒரு பன்னாட்டு நிபுணர்கள் குழுவை அமைக்க வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தினர். அதை மறுத்த பான் கீ மூன் ராஜபக்சவிற்கு உள்ளக விசாரணைக்கு போதிய கால அவகாசம் கொடுக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அப்படி ஒன்று நடக்காத போது ஐநா விசாரணையைச் செய்யலாம் என்றும் சொன்னார்.

தீர்த்துக் கட்டியவனைத் தீர்ப்புச் சொல்லச் சொன்ன நாட்டாமை
இலங்கையில் தமிழர்கள் மூன்று இலட்சம் பேர் கொல்லப்பட்டனர். இறுதிப் போரின் போது 40,000இற்கு மேல் கொல்லப்பட்டனர் என்பதை ஐநா ஒப்புக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் ராஜபக்ச ஒரு  பொது மகன் கூடக் கொல்லப்படவில்லை என்றும் தனது படையினர் ஒருகையில் மனித உரிமைகள் பற்றிய புத்தகத்தையும் ஒருகையில் துப்பாக்கியையும் வைத்துக் கொண்டு போர் புரிந்தனர் என்றும் சொன்னார். அது மட்டுமல்ல போர்க்குற்றத்திற்காக தனது படையினர் ஒருவர் கூடத் தண்டிக்கப்படமாட்டார் எனக் கூறினார். இலங்கையில் நடந்த அத்து மீறல்கள் பற்றி அவரையே  விசாரிக்க பான கீ மூன் வேண்டுகிறார்.



விலக்கப்பட்ட வில்லன் விஜய் நம்பியார்
பான் கீ மூனின் Chief of Staff ஆகக் கடமையாற்றிய இந்திய விஜய் நம்பியாரைப் பற்றி அறிக்கையில் எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை. இவரின் உடன் பிறப்பு சதீஷ் நம்பியார் இலங்கைக் படையினருக்கு ஆலோசகராக கடமையாற்றினார். போரின் போது பான் கீ மூன் இலங்கை செல்ல வேண்டும் என மனித உரிமை அமைபுக்களும் ஊடகங்களும் வலியுறுதின. அப்போது பான் கீ மூன் பல இழுதடிப்புக்களுக்குப் பின்னர். தனது பிரதிநிதியாக விஜய் நம்பியாரை அனுப்பினார். இவரது உடன்பிறப்பு இலங்கைப்படைக்கு ஆலோசகராகக் கடமையாற்றுவதால் இவரிடம் நடு நிலையை எதிர்பார்க்க முடியாது என பலரும் சுட்டிக் காட்டினர். இலங்கை சென்ற விஜய் நம்பியார் அங்கிருந்து இந்தியா சென்றார். அங்கும் தங்கி நாட்களை இழுத்தடிது விட்டு நியூயோர்க் சென்றார். இலங்கையில் நடப்பவைபற்றி அறிக்கை சமர்ப்பிக்கும்படி பாதுகாப்புச் சபை உறுப்பு நாடுகள் கேட்ட போது அவர் அறிக்கை சமர்ப்பிக்க மறுத்தார். அவர் மீது ஒழுக்காற்று நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என பிரித்தானியா மிரட்டிய பின்னர் ஐநாவின் நிலக்கீழ் அறையின் தனது அறிக்கையை இரகசியமாகச் சமர்ப்பித்தார். இவர் இலங்கை அரசுக்குச் சார்பாக நடந்து கொண்டதாக பல குற்றச் சாட்டுக்கள் ஊடகங்களில் முனவைக்கப்பட்டன. விஜய் நம்பியாரின் நடவடிக்கைகள் பற்றி அறிக்கையில் எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை.

போர்க்குற்றம் என்ற பதம் கெட்ட வார்த்தை
ஐநாவின் உள்ளக விசாரணைக் குழுவின் அறிக்கையில் அழிக்கப்பட்ட வாசகங்களின் போர்க்குற்றமும் அடங்குகிறது என்று இன்னர் சிர்ரி பிரஸ் தெரிவித்துள்ளது.  இலங்கைப் போரின் போது மனித உரிமைகளுக்கான பிரதிப் பொதுச் செயலராக இருந்த டேவிட் ஹோல்ம்ஸ் என்னும் ஒரு பன்னாடைக்கு போர்க் குற்றம் என்றபதம் விருப்பமில்லையாம். அதனால் அறிக்கையில் போர்க்குற்றம் என்ற பதம் அழிக்கப்பட்டதாம். ஆனால் ஐநா நியமித்த நிபுணர் குழு அறிக்கை இலங்கையில் போர்க்குற்றம் என்ற வார்த்தை அழிக்கப்பட்டதாம். மூன்று இலட்சத்திற்கு மேல் கொல்லப்பட்டனர் என்ற உண்மை ஒரு நாளும் உலக அரங்கில் நீருபிக்கப்படாமல் போகலாம். போர்க்குற்றத்தில் இந்தியாவின் பங்களிப்பு உலகத்திற்குத் தெரியாமல் போகலாம்.

நாட்டாமையின் காட்டாமைத்தனம்
இலங்கைப் போரின் போது பான் கீ மூன் பல தடவை இலங்கை அரசுக்குச் சார்பாக நடந்து கொண்டார். பான் கீ மூன் முதல் தடவையாக ஐநா பொதுச் செயலர் பதவிக்குப் போட்டியிடப்பட்டபோது இலங்கையும் ஒருவரைப் போட்டியிட வைத்தது. பான் கீ மூனிடம் இலங்கை ஒரு உடன்பாட்டிற்குப் பின்னர் தனது வேட்பாளரை விலக்கிக் கொண்டது எனக் கூறப்படுகிறது. அந்த உடன்பாடு இலங்கைப் போரின் போது ஐநா சரியாக நடந்து கொள்ளாமைக்கு உரிய காரணமாக இருந்திருக்கலாம். அதைப்பற்றி அறிக்க்கையில் எதுவும் கூறவில்லை.

பங்காளியின் பங்காளி பான் கீ மூன்
இந்தியாவில் தனது இராச தந்திரத் தொழிலை ஆரம்பித்த பான் கீ மூனின் மகள் ஒரு இந்தியப் படை வீரரை திருமணம் செய்து கொண்டார். அதனால் இந்தியாவின் பங்காளியானார் பான் கீ மூன். தனது இந்திய மருமகனுக்கு தகுதிக்கு மீறிய பதவி கொடுத்தார் பான் கீ மூன் என்ற குற்றசாட்டும் உண்டு. இலங்கைப் போரில் இந்தியாவும் ஒரு பங்காளி. இந்தப் பங்காளித் தொடர்புகள் ஐநாவின் பிழையான செயற்பாடுகளுக்குக் காரணமாக அமைந்திருக்கலாம். இதைப்பற்றி அறிக்கை கவலைப்படவில்லை.

தீர்ப்புக் கூறாத நாட்டாமை
அறிக்கையில் ஐநாவின் மீது வைக்கப்பட்ட குற்றச் சாட்டுகளை (பல வாச்கங்களை அழித்த பின்னர்) ஏற்றுக் கொண்ட பான கீ மூன் இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு எந்த விமோசனத்தையும் குறிப்பிடவில்லை. போர் முடிந்த பின்னர் இலங்கையின் வெற்றிக் களிப்பைக் காண இலங்கை சென்ற பான் கீ மூன் இலங்கை அதிபருடன் ஒரு கூட்டறிக்கயை வெளியிட்டார். அதில் போரின் போது நடந்த அத்து மீறல்கள் தொடர்ப்பாகவும் இலங்கை இனப்பிரச்சனை தீர்ப்பது தொடர்பாகவும் வழங்கிய உறுதி மொழிகள் நிறைவேற்றப் படாதமைக்கு எடுக்கப்பட வேண்டிய நடவடிக்கைகள் பற்றி எதுவும் கூறவில்லை அந்த உலகமகா பயங்கரக் கொரியர்.

அறிக்கையின் முக்கியமான பகுதிகளில் ஒன்று:

• Some commentators (see table) have argued that the discrepancy between the number of
  people recorded as being within the Wanni at the beginning of the final stages and the number
  recorded as having left the Wanni by the end of the war, indicates the number of people who are unaccounted for and who may have died during the period. On this basis, a written submission to the LLRC, cited population figures provided by the Government Agents of Killinochchi and Mullaithivu as listing a total population in the Wanni of 429,059 in early October 2008. The submission to the LLRC compared the population numbers in the Wanni in October 2008 with the number of people registered as IDPs outside the Wanni by July 2009 and said that some “146,679 people seem to be unaccounted for.” There is a similar discrepancy between the 360,000 people reported to be in the Mullaithivu area of the Wanni as the conflict intensified in early 2009, cited by the Government Agent of Mullaithivu in her own 2010 testimony to the LLRC, and the 289,915 cited by OCHA as having left the Wanni by June 2009. 

இதன்படி  146,679 பேர் கணக்கில் இல்லாமல் போயுள்ளனர் என்கிறது. இது உண்மையான 300,000பேர் கொல்லப்பட்டனர் என்ற கணக்கில் இருந்து நீண்ட தூரம் விலகி நிற்கிறது.

பன்னாட்டு மட்டத்தில் ஒரு விசாரணை 
இன்றுவரை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் தமிழர்களுக்கு எதிரான அடக்கு முறைகளைப் பற்றியோ வன்முறைகளைப்பற்றியோ பன்னாட்டு மட்டத்தில் எந்த கரிசனையும் இப்போது இல்லை. இந்தியா போன்ற நாடுகள் திரை மறைவில் இந்த அடக்கு முறைகளுக்கு ஆதரவு அளிப்பது போல் தெரிகிறது. அறிக்கையைப் பார்த்தவுடன் இரு அம்சங்கள் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. ஒன்று இலங்கையின் போர்க்குற்றத்தைப் பற்றி ஒரு பன்னாட்டு மட்ட விசாரணை தேவை. இரண்டு இலங்கைத் தமிழர்களின் பாதுகாப்பிற்கு உரிய நடவடிக்கை பன்னாட்டு மட்டத்தில் எடுக்கப்படவேண்டும்.


அழிக்கப்பட்ட பகுதிகள் தற்போது வெளியாகியுள்ளன:

The blacked out sentence on Page 11 reads:

    several USG participants and the RC did not stand by the casualty numbers, saying that the data were ‘not verified’. Participants in the meeting questioned an OHCHR proposal to release a public statement referencing the numbers and possible crimes.

The blacked out paragraph on Page 15 reads:

    Several participants noted the limited support from Member States at the Human Rights Council and suggested the UN advocate instead for a domestic mechanism, although it was recognized that past domestic mechanisms in Sri Lanka had not led to genuine accountability. One participant said that “[i]t was important to maintain pressure on the Government with respect to recovery, reconciliation and returns and not to undermine this focus through unwavering calls for accountability ...”

 The blacked out sections on pages 66 and 67 read:

    The Policy Committee met two days later, on 12 March, to discuss Sri Lanka. Participants noted variously that “this crisis was being somewhat overlooked by the international community”, the policy “of coordinating a series of high level visits seemed to have produced some positive results”, and that the possible involvement of the Special Adviser on the Prevention of Genocide (SAPG) would not indicate a suspicion of genocide but may add to overcrowding of UN actors involved. Participants acknowledged the apparent need for a Special Envoy but noted this “did not seem politically feasible”. It was suggested that “the Secretary General’s [public] statements may have appeared a bit soft compared with recent statements on other conflict areas [and it] was suggested [he] cite the estimated number of casualty figures ….”. OHCHR said it would be issuing a “strong” statement which would include indicative casualty figures and raise the issue of possible crimes under international law by both sides.
                                                          
    Several participants questioned whether it was the right time for such a statement, asked to see  the draft before release and suggested it be reviewed by OLA. There was a discussion on “balancing” the High Commissioner’s mandate with other UN action in situations requiring the UN to play several different roles. The meeting led to the adoption by the Secretary-General, through the Policy Committee, of several decisions, including: continued engagement on “the immediate humanitarian, human rights and political aspects of the situation”; “system-wide advocacy” to press the LTTE to allow safe passage for civilians and UN staff; pressing the Government on protection and assistance to IDPs; inter-ethnic accommodation and reconciliation; political advice to Sri Lanka; child protection; transitional justice; demining; reconstruction; disarmament, demobilization and rehabilitation; political solutions to the underlying causes of the conflict; and renewed efforts to establish an OHCHR field office. 

The blacked out line later on on page 67 reads:

    At today’s Policy Committee meeting,

The blacked out line on page 68 reads:

    The references to possible war crimes will be controversial … I am not sure going into this dimension is helpful, as opposed to more indirect references to the need for accountability, in this conflict as elsewhere.”

 The blacked out section on page 88 reads:

    Members agreed to: urge the Government to ensure protection and assistance for IDPs in accordance with international law; continue dialogue toward a durable political solution and reconciliation; seek a principled and coordinated international approach to relief, rehabilitation, resettlement, political dialogue and reconciliation; and pursue a “principle-based engagement by UNHQ and RC/HC/UNCT, with the Government, International Financial Institutions, and other partners on early recovery …”. It was agreed that the UNCT would engage with international partners and develop principles of engagement, and a monitoring mechanism to ensure adherence to these principles.

The blacked out line on page 89 reads:

    Members of the Policy Committee also noted “politically, there was little to show for the UN's engagement with all stakeholders” and that the President was “not receptive to the Secretary-General's suggestion to appoint an envoy.”

The blacked out line across page 92 and 93 reads:

    “The Government has not agreed to proposals for the establishment of a body involving donors and the UN which would facilitate humanitarian and recovery coordination.”

The blacked out sections on pages 95 and 96 read:

    albeit with considerable disagreement on what action should be taken. In the 23 June Policy Committee meeting in New York

then

    One participant said that “[i]t was important to maintain pressure on the Government with respect to recovery, reconciliation and returns and not to undermine this focus through unwavering calls for accountability ...”  OHCHR was tasked with preparation of a UN strategy and position on justice and accountability issues, including the possibility of an international investigation.

then

    Discussing whether or not the Secretary General should establish an international Commission of Experts, many participants were reticent to do so without the support of the Government and at a time when Member States were also not supportive. At the same time, participants also acknowledged that a Government-led mechanism was unlikely to seriously address past violations. The Secretary-General said that “the Government should be given the political space to develop a domestic mechanism” and that only if this did not occur within a limited time frame would the UN look at alternatives.